Może nie wszyscy wiedzą, ale w budynku Rektoratu naszej uczelni mieszkał w latach 1934-1941 niemiecki neurolog Otfrid Foerster – lekarz Włodzimierza Lenina. W poniższym artykule chciałabym przybliżyć jego postać.
Foerster – urodził się w 1837 r we Wrocławiu (ówczesny Breslau). Jego ojciec był profesorem archeologii. Do tego stopnia był zafascynowany swoją profesją, że w domu mówił po łacinie. Jego maksymą życiową było stwierdzenie „ Nie żyjemy po to, aby rozkoszować się życiem, ale aby czegoś dokonać. W tym duchu wychowywany był Otfrid.
Foerster całe swoje życie związany był z Wrocławiem – tutaj studiował, zdobył tytuł doktora, później profesora i tutaj również zdobył sławę jako genialny neurochirurg. Wraz z wrocławskim chirurgiem Alexandrem Tietzem stali się światowymi pionierami neurochirurgii. Specjalizowali się w uśmierzaniu bólu. To właśnie podczas I wojny światowej rozpoczął zabiegi na rdzeniu kręgowym. Niósł pomoc cierpiącym pacjentom przecinając właściwe korzenie nerwowe w rdzeniu kręgowym.
Sukcesy Foerstera przyciągały do Wrocławia pacjentów z całej Europy. Sława niemieckiego profesora dotarła również do ZSRR, do samego Stalina, który czuwał nad zdrowiem ciężko chorego podówczas Lenina. Stalin uznał, iż Foerster jest jedynym lekarzem, który potrafi uratować wodza rewolucji bolszewickiej. W zamian za leczenie sławnego pacjenta zaoferowano mu 30 tysięcy marek w złocie. Lenin, po kilku wylewach, był częściowo sparaliżowany.
Foerster, wraz z rosyjskimi lekarzami, próbował rozpracować przyczyny choroby Lenina i znaleźć skuteczny sposób leczenia. Zalecali pacjentowi odsunięcie się od polityki, na co ten zareagował, w liście do Stalina, stwierdzeniem: „Mam nadzieję, że wyrzucicie tego idiotę niemieckiego profesora i spółkę.” Mimo wysiłków lekarzy, Lenin zmarł, a Foerster był tym, który podpisał akt zgonu. Rosjanie tak bardzo cenili niemieckiego lekarza, iż to właśnie jemu zaproponowali pośmiertne zbadanie mózgu wodza rewolucji i zlokalizowanie tej jego części która odpowiadała za jego „geniusz”. Miejskie legendy podają, iż mózg Lenina został przysłany na badania do Wrocławia i był przechowywany w piwnicy budynku przy ul. Banacha 11 (obecnie Rektorat AWF Wrocław). Historycy jednak temu zaprzeczają. Dziełem życia Foerstera był podręcznik neurochirurgii wydany w 1937 r. Jak podają historycy: „Foerster był trudnym i szorstkim w kontaktach szefem, nie wykształcił w Niemczech wielu uczniów, co przysparzało mu oponentów. Towarzysko był uroczym człowiekiem, dobrze tańczył, grał na flecie, grał w tenisa, był poliglotą, mówił po angielsku, francusku, włosku , rosyjsku, ponoć też po polsku”( http://www.pthmif.pl/in-memoriam-foerster-otfrid). W 1938r. profesor przeszedł na emeryturę. Chorował, ale poza chorobą na jego działalność lekarsko – naukowa coraz większy wpływ miała sytuacja polityczna. U podłoża kłopotów leżało żydowskie pochodzenie jego żony. Zmęczony i chory zaszył się w swoim domu na Banacha, gdzie podsumowywał dorobek swego życia. Umiera w 1941r. dzień po nim umiera jego żona. Oboje chorowali na nieuleczalną wówczas gruźlicę. Pochowani zostali na cmentarzu przy ul. Bujwida we Wrocławiu. Ich nagrobek jest jednym z nielicznych niemieckich pomników zachowanych na tym cmentarzu.
Tekst: Ligia Poniatowska
Zdjęcia: Internet
