Jako studentka studiów magisterskich naszej uczelni oraz osoba aktywna społecznie, chciałabym podzielić się z czytelnikami “Życia Akademickiego” wiedzą i doświadczeniem odnośnie krótkoterminowych projektów Erasmus+ dla młodych. Zapewne większość z Państwa ma świadomość odnośnie wymian studenckich Erasmus, dzięki którym możemy studiować jeden lub dwa semestry w innym państwie, na uczelni współpracującej z rodzimą jednostką. Inicjatywa, którą chciałabym się podzielić, działa na zgoła innych zasadach, jest równie świetna i łatwo dostępna.
Krótkoterminowe wymiany młodzieży Erasmus+ polegają na tym, że wybrane kilkuosobowe grupy (osób w wieku 18-29 lat) z krajów organizujących daną wymianę, przez krótki okres czasu ( 5-21 dni) pracują wspólnie nad różnymi projektami odnośnie tematu głównego i spędzają razem czas w kraju goszczącym.
Organizacja takiego przedsięwzięcia odbywa się bez udziału szkoły czy uczelni, a za pośrednictwem instytucji z krajów europejskich które zdecydowały się wspólnie zgłosić i zorganizować dany projekt, często są to stowarzyszenia NGO lub inne formy instytucjonalne działające na rzecz inicjatyw społecznych.
Nie trzeba być członkiem stowarzyszenia, które taki wyjazd koordynuje, wystarczy znaleźć ofertę (osobiście uważam że najlepiej szukać jest na grupach tematycznych na fb), wysłać swoje zgłoszenie i czekać na wyniki rekrutacji uczestników.
Każda wymiana ma swoją tematykę oraz szczegółowy plan wyjazdu (nie są to wakacje, chociaż często odbywają się w pięknych miejscach i w super atmosferze). Tematy są bardzo różnorodne. Dotychczas brałam udział w dwóch wyjazdach: pierwszy projekt związany był z tematyką walki z wykluczeniem społecznym “Battle for ethic equality” i odbywał się w trzech krajach (Polska, Włochy, Turcja), drugi (o którym opowiem bardziej szczegółowo dalej) miał miejsce na Litwie i nosił tytuł “Get Hired”. Przede mną kolejny wyjazd, również odbywający się na Litwie “Master Body and Mind” o formach ruchu, aktywności fizycznej, medytacji oraz terapeutycznych formach związanych z życiem blisko natury.
Ile to kosztuje? Dla uczestnika jest prawie bezpłatne.. Finansowanie jest zapewnione ze środków Unii Europejskiej, a pokrywa ono: zwrot kosztów transportu uczestników na miejsce wymiany, zorganizowane zakwaterowanie i wyżywienie na miejscu. Obligatoryjne jest czynne branie udziału oraz spełnienie kryteriów po jego zakończeniu – zazwyczaj jest to rozpowszechnienie nabytej wiedzy w swoim lokalnym środowisku.
Podczas projektu odbywają się różnorodne aktywności, takie jak warsztaty, ćwiczenia, dyskusje, symulacje, aktywności sportowej. Na moim ostatnim wyjeździe o tematyce poprawy kompetencji zawodowych oraz umiejętności miękkich, braliśmy udział w zajęciach takich jak: opracowywanie CV z profesjonalistą od HR, warsztaty z rozmowy kwalifikacyjnej, aktywność w centrum Wilna, gdzie w grupach oferowaliśmy swoją wolontariacką pomoc w różnych instytucjach (okazało się to dużym sukcesem), opracowywaliśmy symulacje projektu społecznego i wiele innych. W wielu sytuacjach wychodziliśmy ze swojej strefy komfortu oraz praktykowaliśmy język angielski. Ciekawym doświadczeniem było odwiedzenie lokalnego schroniska i pomoc przy jego funkcjonowaniu.Całokształt wyjazdu pomógł rozwinąć jego uczestnikom umiejętności takie jak komunikacja w międzynarodowym środowisku, prowadzenie dyskusji, argumentowanie swoich poglądów czy świadomość rynku pracy oraz systemów edukacji w różnych krajach Europy.
Każdego dnia odbywała się prezentacja wieczorku kulturowego danego kraju, zawsze podczas takiego spotkania byla masa śmiechu i zabawy, oraz lokalne pyszności i tańce.
Każdy dzień jest podzielony na części praktyczne, posiłki oraz czas wolny, zazwyczaj jest również jeden lub dwa całkowicie wolne dni, często przeznaczone na zwiedzanie czy odpoczynek.
Ze swej strony uważam, że wymiany Erasmus+ są świetnym, poszerzającym horyzonty oraz “otwierającym oczy” doświadczeniem. Samo poznawanie osób, w podobnym do nas wieku, z różnych zakątków Europy jest niezwykle wzbogacającym ją aspektem. Mieszkając razem i integrując się, mamy szansę dowiedzieć się o różnicach i podobieństwach krajów i kultur, co może nas zainspirować do podróży, odbycia stażu czy studiowaniu w danym miejscu. Zajęcia i warsztaty które są oferowane, zawsze są bardzo rozwojowe, pobudzające naszą kreatywność i pomagające zbudować pewną, proaktywną postawę w obliczu nowych wyzwań. W kwestiach formalnych, po ukończeniu projektu każdy uczestnik otrzymuje “Youth Pass”, dokument potwierdzający nabyte umiejętności, świadczący o wolontariackiej postawie i chęci rozwoju.
Uważam że każdy powinien spróbować takiej formy odkrywania świata (oraz siebie samego).
Joanna Pietruczuk
