Studentów naszej uczelni cechuje pomysłowość i tzw. fantazja ułańska. Udowadniają, że wiele, z pozoru trudnych do realizacji i czasochłonnych zadań, można urzeczywistnić. Przykładem – wyprawa Szymona Rańczaka pociągami do Trapani:
Pomysł przyszedł mi do głowy na jednym ze spotkań przed wyjazdem na krótkoterminowe praktyki do Trapani w zachodniej części Sycylii. Na spotkaniu zostały omówione różne możliwości podróżowania do Włoch. Pomyślałem, że może to być całkiem ciekawa przygoda. Wszystkie bilety kupiłem z kilkumiesięcznym wyprzedzeniem przez oficjalne strony przewoźników. Moja podróż trwała 3 dni, a do pokonania miałem ponad 2000 km. Trasa obejmowała 9 przesiadek i wyglądała następująco: Wrocław – Katowice – Wiedeń – Villach – Udine – Wenecja – Neapol – Palermo – Piraineto – Trapani. Starałem się dobierać połączenia tak, aby przesiadka trwała od 40 minut do 2 godzin w razie ewentualnych opóźnień. Najbardziej obawiałem się pierwszego dnia ,ponieważ PKP nie cieszy się wysoką renomą jeśli chodzi o punktualność. Bałem się ewentualnych problemów z czasem, które mogłyby pokrzyżować mój dalszy plan podróży.
Wracając jeszcze do biletów – wszystkie zakupiłem w najtańszej klasie (w końcu jestem studentem), a takie bilety nie pozwalały mi na ewentualną zmianę terminów podróży lub zwrot kosztów. O dziwo, to w Polsce były najmniejsze opóźnienia, wyjątek potwierdza regułę :D. Po dotarciu do Wiednia miałem około półtorej godziny na przesiadkę. Przy kawie poznałem sympatycznego emeryta ze Słowacji, z którym rozmawiałem o różnicach językowych i kulturowych w naszych krajach. Wieczorem byłem już w Villach przy granicy łosko-austriackiej, tam miałem nocleg ,mogłem się odświeżyć i zregenerować siły do dalszej drogi.
Następnego dnia o godzinie 11:30 byłem już w Udine. Udało mi się trafić na wydarzenie „94° Adunata Nazionale degli Alpini 2023” – 94 Ogólnokrajowy Zjazd Piechoty Górskiej Armii Włoskiej. W mieście były wywieszone flagi Włoch, a na ulicach nie dało się nie zauważyć charakterystycznych czapek z piórem. Przed budynkiem dworca stacjonowały dwa wojskowe wozy a na peronach, oprócz policji można było zobaczyć żołnierzy.
Kolejnym przystankiem na mojej drodze była Wenecja. Tutaj pierwszy raz zostałem wylegitymowany przez policję. Na szczęście wszystko skończyło się dobrze i mogłem w spokoju poczekać na przesiadkę. Po pewnym czasie, na peron, podjechał pociąg dużych prędkości „Frecciarossa”, co w tłumaczeniu na język polski oznacza czerwoną strzałę. Pociąg ten rozpędzał się nawet do prędkości maksymalnej 300 km/h. Podróż z Wenecji do Neapolu zajęła mi lekko ponad 5 godzin. W stolicy regionu Kampanii zostałem ponownie przywitany przez służby mundurowe. Przed wejściem na perony musiałem okazać bilet oraz swój dowód tożsamości. Stan kryzysowy związany z napływem migrantów jest tutaj traktowany bardzo poważnie. Teren dworca patrolowany był przez wojsko i policję.
Swoją podróż do Trapani kontynuowałem już w wagonie sypialnym. Około czwartej nad ranem pociąg został załadowany na prom. Był to moment, który najbardziej mnie interesował w całej wyprawie. Każdy wagon umieszczano jeden obok drugiego na specjalnych szynach prowadzących po podłodze. Podczas rejsu można było wejść na górny pokład i podziwiać widoki oświetlonego w oddali miasta Mesyna.
Rano obudziłem się w Palermo, gdzie miałem najdłuższą podczas trasy przesiadkę, było to aż siedem godzin. Postanowiłem zwiedzić centrum miasta oraz zobaczyć kilka najpopularniejszych atrakcji w mieście: Katedrę, Quattro Canti oraz fontannę pretoria. Przyszedł też czas na pierwsze włoskie śniadanie mianowicie- kawę z rogalikiem. Do końca wyprawy została mi już tylko jedna przesiadka. O godzinie 21:30 zakończyłem swoją podróż w Trapani.
Moją podróż dofinansowano w ramach projektu „Green Travel”
Szymon Rańczak
