Pod koniec kwietnia zakończyła się kolejna edycja naszego Erasmusowego tygodnia „dostępnościowego” pod hasłem: “IN SOMEONE’S SHOES”. Czas przygotowawczy był bardzo intensywny, po udanej zeszłorocznej formule program nam się jeszcze bardziej „rozrósł”, partnerzy i instytucje się „rozmnożyły” i zastanawialiśmy się jak zmieścić to wszystko, co zaplanowaliśmy w jednym tylko tygodniu…
Podsumowanie całości projektu zostało umieszczone na głównej stronie uczelni, więc na łamach „Życia Akademickiego” nie będę tych treści powtarzać – pomyślałam, że do mojego tekstu „wkleję” myśli, refleksje organizatorów i uczestników, co prawda naszych zagranicznych gości nie prosiłam o napisanie podsumowania, zrobili to sami, spontanicznie dziękując nam, organizatorom, na facebooku, więc pomyślałam, że mogę się podzielić tymi słowami.
Naszych studentów zawsze staramy się uczyć w oparciu o system refleksyjny, bardzo często dzielą się swoimi przemyśleniami po różnych wydarzeniach i projektach.
Programy „włączające”, integrujące, pozwalające na większe zwrócenie uwagi na drugiego człowieka…to jest to, na co stawiamy. Każdy z nas kiedyś będzie osobą o zwiększonych potrzebach, będzie gorzej się poruszał, trudniej widział, słabiej słyszał, może nie do końca będzie rozumiał otaczającą go rzeczywistość. Przygotowujmy siebie na ten etap życia, uczmy przyszłe KADRY, stawiajmy na kształcenie młodych ludzi – naszych studentów, którzy później będą wiedzieli jak nam pomóc. Zróbmy to i dla Nich i … dla siebie 😊
Dominika Zawadzka – nauczycielka akademicka, AWF Wrocław im. Polskich Olimpijczyków, pomysłodawczyni projektu
Rafał Bugaj – nauczyciel akademicki, AWF Wrocław im. Polskich Olimpijczyków
W jednym z programów telewizyjnych siostra Małgorzata Chmielewska powiedziała: “Znajomość rzeczy zaczyna się od doświadczenia”. Uczenie się przez doświadczenie okazuje się skuteczniejsze niż przyswajanie teorii, daje również trwalsze efekty edukacyjne. Dlatego w naszym Mieszanym Intensywnym Programie Erasmus+ proponujemy studentom bogaty zestaw zadań związanych z wchodzeniem w różne role związane z niepełnosprawnością. Wydaje się to szczególnie istotne na początku rozwoju profesjonalnego. Pozwala bowiem wczuć się w sytuację oraz potrzeby osób z niepełnosprawnościami. Z drugiej strony, opieka i wsparcie studentów przez międzynarodową kadrę nauczycieli oraz tutorów, pozwala powiązać doświadczenia uczestników z kompetencjami niezbędnymi do udzielania wsparcia, poprawiania dostępności oraz promowania włączenia społecznego i praw osób z niepełnosprawnościami. Uważamy, że tego typu programy okazują się niezbędne w budowaniu holistycznego i spójnego podejścia we wszystkich profesjach związanych ze zdrowiem, aktywnością fizyczną oraz szeroko pojmowaną rehabilitacją, zarówno w wymiarze medycznym jak i społecznym.
Madara Lapsa – nauczycielka akademicka, Liepajas University, Łotwa
Intensywny program Blended “Wejść w czyjeś buty” na AWF Wrocław całkowicie uzasadnił swoją nazwę – był zarówno bardzo intensywny, jak i dał możliwość doświadczenia „wchodzenia w czyjeś buty”.
W ciągu tygodnia studenci zdobywali wiedzę teoretyczną na temat różnorodności i inkluzji, odwiedzili różne instytucje i organizacje świadczące usługi osobom ze szczególnymi potrzebami, a także sami próbowali poruszania się w pomieszczeniach i na terenach miejskich, doświadczając różnych ograniczeń imitacji – utraty wzroku, itp.
Odwiedziliśmy również dzienny ośrodek dla osób z niepełnosprawnością rozwoju intelektualnego – praca stworzona przez ośrodek była niesamowita!
Mieliśmy okazję uczestniczyć w otwarciu „XII Dolnośląskiego Mityngu Pływackiego Olimpiad Specjalnych”.
Bardzo ekscytujące były odwiedziny firmy produkującej specjalistyczne i personalizowane wózki inwalidzkie.
Będziemy również wspominać wspaniałe zajęcia sportowe (i nie tylko) – gry zespołowe, skoki Kangoo, tańce greckie, Tai chi i nie tylko.
Świetna organizacja imprezy przez wspaniałą ekipę organizatorów, dziękujemy: Dominika Zawadzka, Monika Ilecka-Folcik, Monika Kleszcz, Yevheniia Yekaterynina, Rafał Bugaj!
Niesamowicie reagująca, pozytywna, mądra i empatyczna grupa młodych ludzi!
Zawsze zdumiewa mnie, jak młodzi ludzie z różnych krajów (w tym przypadku Portugalii, Hiszpanii, Chorwacji, Polski, Łotwy i innych) w ciągu tygodnia mogą zostać nierozłącznymi przyjaciółmi i ronić łzy na pożegnanie.
Irena Kuc – Sierpińska – kierownik Środowiskowego Domu Samopomocy. Stowarzyszenie Przyjaciół Dzieci i Osób Niepełnosprawnych, Milicz
W imieniu całej ekipy Środowiskowego Domu Samopomocy dziękuję Pani Dominiko za tę wizytę studyjną i zapraszamy ponownie, ale już na dłużej, bo tym razem było za krótko, aby wszystko Państwu przedstawić Pozdrawiam.
Marta Maryniaczyk – studentka Terapii Zajęciowej AWF Wrocław im. Polskich Olimpijczyków
Udział w programie Erasmus “In someone’s shoes” dał mi kolejną możliwość zdobycia wiedzy i doświadczenia, dając szerszą perspektywę dzięki osobom z różnych krajów. Najważniejszym aspektem, który został poruszony już przy pierwszych rozmowach w grupach międzynarodowych była dostępność. Dyskutowaliśmy na temat niepełnosprawności, wykluczenia i niedostosowania w odniesieniu do państw i miast, w których żyjemy. Jest to ważne przyszłościowo, aby czerpać od innych i dążyć do jak najlepszych rozwiązań na całym świecie. Podczas wykładów i warsztatów prowadzonych przez tutorów również nie zabrakło miejsca na wymianę zdań, myślenia poza schematami.
Mieliśmy szansę skonfrontować nasze spostrzeżenia podczas “Gry Miejskiej” wcielając się w osoby z różnymi niepełnosprawnościami. Niesamowite było jak wiele odkryliśmy jako osoby, które nie nauczyły się jeszcze funkcjonować ze swoimi niepełnosprawnościami. Dało nam to obraz ich codzienności i barier, z jakimi mierzą się każdego dnia. Pokonywanie barier to nieodłączna część życia osób na wózkach inwalidzkich, które muszą dostosować się do zupełnie innego sposobu poruszania się. Wiedzę na ten temat przekazała nam Fundacja Aktywnej Rehabilitacji z Bolesławca. Instruktorzy pracujący z osobami stykającymi się z rzeczywistością jazdy na wózku sami są osobami z niepełnosprawnościami ruchowymi. Udowadniają i pokazują na własnym przykładzie, że wszystko da się zrobić, jednak ważne jest dostosowana przestrzeń w której żyjemy, rozpoczynając od samego doboru wózka i nauki jazdy na nim, radzenia sobie z każdą sytuacją. Pokazali nam zarówno jak prawidłowo jeździć na wózku, ale i jak pomagać osobie jeżdżącej na nim, ponieważ często nieświadomie możemy zaszkodzić.
Program był bardzo napięty, jednak nie zabrakło w nim czasu na rozmowy, nawiązywanie relacji, zabawę i zwiedzanie. Na koniec polały się łzy, jednak zostaliśmy z nowymi znajomościami, doświadczeniami i wspomnieniami, którymi żyć będziemy jeszcze długi czas.
Maria Chojcan – studentka Terapii Zajęciowej AWF Wrocław im. Polskich Olimpijczyków
Po zeszłorocznym udziale w Blended Intensive Program ,,In someone’s shoes’’ myślałam, że w tym roku nic więcej mnie nie zaskoczy, okazało się być inaczej. Organizatorzy po raz kolejny włożyli w projekt całe serce i zaangażowanie, co przełożyło się na jakość całego przedsięwzięcia. Możliwość współpracy z osobami z innych krajów przełożyła się na poznanie coraz to kolejnych perspektyw i doświadczeń powiązanych z niepełnosprawnością i idącą jej w parze dostępnością, zarówno ze strony organizatorów i ludzi z miejsc, w których mieliśmy okazję się pojawić, jak i uczestników z różnych zakątków Europy, takich jak: Hiszpania, Chorwacja, Portugalia, Łotwa czy Belgia, poszerzyło moją perspektywę na terapię zajęciową oraz potrzeby innych ludzi, które często przez społeczeństwo są niezauważalne. Najcenniejsza dla mnie w tym tygodniu była możliwość poznania punktu widzenia innych osób, ich opowieści, doświadczenia w tematyce niepełnosprawności i przystosowań dla osób z niepełnosprawnościami. Poruszaliśmy tematy wykluczenia i stygmatyzacji, co w rozmowach na początku wzbudzało w nas smutek, ale z czasem motywowało i uruchamiało kreatywność – jak możemy się rozwijać i edukować, aby każdy miał możliwość posiadania lub korzystania z odpowiednich przystosowań i rozwiązań, aby godnie żyć. Z każdego miejsca w którym mieliśmy okazję być oraz z każdych warsztatów, w których mogliśmy uczestniczyć, czerpaliśmy wiedzę o życiu osób z niepełnosprawnościami, o ich wyzwaniach, które spotykają ich na każdym kroku i w wielu momentach ich życia. Każde spotkanie było wartościowe i niosło za sobą ogrom mądrości ,dzięki różnorodności mogliśmy zobaczyć różne perspektywy i idące za nimi rozwiązania. Po wszystkim pojawiały się refleksje, których wnioskiem zawsze była myśl, że dostępność, każdego rodzaju, zaczyna się od drugiej osoby i że mamy realny wpływ na walkę z wykluczeniem. W tym roku motywującym, jeszcze bardziej do działania, elementem byli ludzie- ambitni, kreatywni, otwarci, chętni do pracy i dzielenia się swoimi historiami i spostrzeżeniami. Z racji na intensywnie zaplanowany program, po zajęciach nie było zbyt wiele czasu, mimo to chcieliśmy spędzać ten czas na poznawaniu siebie i swoich kultur. Relacje, które stworzyły się po tygodniu ciężkiej pracy zostaną z nami na długo, łzy na pożegnanie, ciepłe słowa i trudność przy rozstaniu oznaczają, że nie było to nasze ostatnie spotkanie.
Projekt ,,In someone’s shoes’’ już drugi raz pokazał mi jak ważne jest zauważanie potrzeb drugiego człowieka, umiejętność słuchania i ogólnie rozumiana, empatia i szacunek do ludzi. Zyskałam cenne kompetencje, które wpłynęły na moją pewność siebie i motywację do poszerzania uzyskanej wiedzy. Międzynarodowa współpraca, poznanie perspektyw i punktów widzenia osób spoza granic Polski wzbudziło we mnie niesamowitą ciekawość do dalszego poznawania ludzi i ich kultur oraz jak terapia zajęciowa rozwija się na świecie.
Maria Elisabete Vieira– studentka Psychologii oraz Pielęgniarstwa, Maieutica Cooperativa de Ensino Superior CRL, Portugalia
”W czyichś butach – In some shoe’s”. Program ten był bardzo ciekawy i kompletny. Można było zrozumieć dzień osoby niepełnosprawnej i to, jak możemy pomóc jej, aby miała lepsze życie. Odwiedziliśmy instytucje i wielu wspaniałych ludzi. Dziękuję bardzo.
Monika Ilecka-Folcik – koordynatorka programu Erasmus AWF Wrocław im. Polskich Olimpijczyków
Współtworzenie, organizacja oraz pomoc w przeprowadzeniu wydarzenia „In someone’s shoes” wyssała ze mnie znaczne pokłady energii i czasu, ale dała również ogrom satysfakcji, zadowolenia i radości. To była świetna okazja do wykazania się kreatywnością i zdolnościami organizacyjnymi. A backstage to moje drugie imię 😉
Do działań napędzali mnie ludzie, których zaprosiliśmy do projektu oraz uczestnicy wydarzenia. Ich zapał i chęć do pracy, uśmiechy, wielokulturowość i różnorodność językowa – świetne warunki pracy.
Program Erasmus wspiera działania na rzecz włączania społecznego i różnorodności, a ja wierzę, że takie działania mają sens i są niezbędne dla nas wszystkich.
Nikolina Tomasic studentka Fizjoterapii, Veleuciliste Ivanić-Grad, Chorwacja
Cudowne przeżycie i cudowni ludzie sprawili, że te 5 dni minęło szybko i na zawsze zapisało się w mojej pamięci. Dziękuję wszystkim i mam nadzieję, że jeszcze kiedyś przyjadę do Wrocławia.
Karolina Wowk – studentka Terapii Zajęciowej AWF Wrocław im. Polskich Olimpijczyków
Pod koniec kwietnia wzięłam udział w drugiej edycji programu “In someone’s shoes” organizowanego na AWF Wrocław w ramach programu BIP Erasmus+. Wydarzenie było kierowane głównie do studentów i nauczycieli terapii zajęciowej czy fizjoterapii z różnych krajów.
“In someone’s shoes” miało na celu pokazanie nam świata z innej perspektywy, a dokładniej innych perspektyw. Spróbowaliśmy jak najlepiej wczuć się w rolę i wejść w przysłowiowe buty osoby z niepełnosprawnością. Ćwiczyliśmy poruszanie się na wózku aktywnym, za pomocą kul ortopedycznych czy z laską mając zasłonięte oczy. Mieliśmy możliwość doświadczyć czyjejś codzienności. Szczególnie gdy dostaliśmy zadanie, aby użyć transportu publicznego zrozumieliśmy, że osoba poruszająca się na wózku wciąż zmaga się z wieloma barierami. Często jest to źle zaadaptowana infrastruktura lub całkowity jej brak. Dało się też odczuć, że wiele codziennych czynności jak chociażby zakupy w sklepie stają na przeszkodzie do samodzielności. A to półki za wysoko, a to za wąskie alejki czy dostawa blokująca przejście. W trakcie tego tygodnia wszystkie nasze zmysły pracowały na zwiększonych obrotach, a w głowie tworzyła się lista rzeczy do poprawy aby codzienne aktywności nie stały na przeszkodzie do samodzielności osób z niepełnosprawnością.
Poza „wejściem w czyjeś buty” odwiedziliśmy też kilka placówek, które działają we Wrocławiu i na Dolnym Śląsku. Było to między innymi “Milickie Stowarzyszenie Przyjaciół Dzieci i Osób Niepełnosprawnych”, które oferuje holistyczne podejście i ma cały szereg programów czy terapii, które stawiają dziecko z niepełnosprawnością na pierwszym miejscu. Pomagają mu oraz jego rodzicom w rozwoju i oferują wsparcie, którego potrzebują.
Mimo wielu aktywności w czasie całego programu nie zabrakło też czasu na integrację. W trakcie zajęć z EDUball rywalizowaliśmy w grupach w trakcie różnych konkurencji, często pokonując barierę językową. Próbowaliśmy też swoich sił w butach Kangoo, które porwały wszystkich do tańca. Ostatniego dnia programu poszliśmy na wystawę “The Mystery of Banksy”, gdzie mogliśmy skonfrontować się z tematami społecznymi, które Banksy porusza w swojej sztuce. Zwróciliśmy też uwagę na techniczne przygotowanie wystawy i aspekty dostępności, które można by na niej poprawić.
To było 5 bardzo intensywnych dni. Wiele się działo, ale był to czas wielu nowych doświadczeń. Zobaczyłam Wrocław z innej perspektywy i zaczęłam dostrzegać z jakimi barierami w codziennym życiu zmagają się osoby z niepełnosprawnością. Stałam się bardziej wyczulona na ich potrzeby. Oprócz tego zdobyłam też doświadczenie w pracy w międzynarodowym zespole, gdzie razem ze studentami z innych krajów przemierzaliśmy ulice Wrocławia. Pomimo pewnej bariery językowej, udało nam się dogadać i nawiązać wiele nowych relacji. Cały program wspominam bardzo dobrze, ale najważniejszym punktem byli ludzie, którzy z zaangażowaniem podchodzili do swoich zadań i byli otwarci na dialog i pomoc drugiej osobie. Dzięki nim było to niepowtarzalne doświadczenie.
